म देशको पीडा भित्र

खोइ मेरो छोरो कहा“ गयो ? पापी आई उसलाई भगाई लग्यो जबरजस्ती तानेर राती वनतिर लैजादा“ गुहार पाइन नी घरैमा छिमेकी हुदा“ उसको बुबा पोहर साल अरवमा वित्यो अहिले मलाई एक्लै छोडी छोरा बेप्ता पा¥यो दिनहु“ पर्खिन्छु सुन्छु रेडियो खवर पुछनु प¥यो मेरो भाग्यको सिन्दुर चिरिन्छ मुटु छिया छिया म छु विव्हल संझी बस्छु उसको देहलाई हर पल अन्याय त मलाई मात्र भो है दैव अरु त हा“सी खुशी नै छन् सदैव दिनमा न रातमा निन्द्रा छैन खानु छैन उसलाई अब मैले संसारमा कतै पाउने होइन भाग्य पनि कति क्रुर मलाई जिउ“दै मारेर के पाउ“छौं अत्याचारीहरु दाजु भाई मारेर मैले एक्लै बा“च्नु के अर्थ छ र ? बुभ्mने होइन हिस्रंकहरुले मानव अधिकार संसार खायो कलिले नाश गाउ“mघर चिन्ता र त्राश पा¥यो नि पापीले मलाई एक्लो जिउ“दो लाश १ २०६२ साल असार १