Monday, February 23, 2015
तिमी र म बिच फरक
म त्यति कठोर हुन सक्दिन
तिमी यति कडा छौ जस्तै पत्थर
म छु नरम झैं सिमल भूवा
तिमी निकाल्छौ नर्क धम्क्याउने
ध्वनि, गर्जन, वायु, ध्वाँ, आगो
म छु तरल बगिरहने
तिमी बन्छौ शिशिर झैं कठोर
मेरो छ केवल सामाजिक विचार
तिमीलाई पुज्छन् सबैले
तिम्रै छ राज सर्वत्र !
चिन्दैनौ तिमीले मलाई
घमण्डले लखेट्छौ अरुलाई
इन्द्रेणीको सप्तरंग मसँग होला
तिमीले छोए मात्र शान्ती उड्ला !
२०५८, पाल्पा, चैत्र
Labels:
Subash Rai Poem,
कबिता
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment